اساتید پزشکی می‌توانند از موقعیت های آموزشی و روش های مختلفی برای تدریس  استفاده کنند. گروه های کوچک به عنوان یکی از این روش ها، از اهمیت فزایندهای در آموزش حرفه های بهداشتی برخوردار هستند. تأکید فزاینده بر یادگیری در گروه های کوچک و تکنیک های یادگیری مشارکتی در محیط های پیش بالینی و بالینی و استفاده رو به رشد از محیط های یادگیری آنلاین و نقش گروه های کوچک در تسهیل و تعامل در فضای مجازی سبک جدیدی از یادگیری به نام آموزش در گروه های کوچک به وجود آمده این گروه های کوچک محیط های آموزشی هستند که نسبت استاد به یادگیرنده را بهینه تر کرده و یادگیری گروهی را ترویج می کنند. یادگیری گروهی معتقد است که یادگیرندگان با همکاری یکدیگر مفاهیم را شفاف سازی کرده و از سؤالات و توضیحات یکدیگر می آموزند. تئوری های متعددی برای یادگیری گروهی ارائه شدهاند. نظریه وابستگی اجتماعی بیان می کند که نتایج هم به عملکرد فرد و هم به عملکرد دیگران وابسته است. در رویکرد سازنده گرایی اجتماعی، یادگیری مبتنی بر تجارب قبلی و مشارکت در جامعهای از یادگیری های مشترک است.