در جهان پرچالش آموزش پزشکی، توانایی یادگیری مستقل و خودتنظیم از مهارت های ضروری برای دانشجویان به شمار می‌آید. یادگیری خودتنظیم به فرآیندی اطلاق می‌شود که در آن دانشجو مراحل مختلفی از جمله برنامه‌ریزی، نظارت و ارزیابی خود را برای رسیدن به اهداف آموزشی مدیریت می‌کند. این نوع یادگیری از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا به دانشجویان کمک می‌کند تا با تغییرات سریع در دانش پزشکی و نیازهای محیط بالینی همگام شوند و به طور مستمر یادگیری خود را بهبود بخشند.