بحران اسکان دانشجویان در دانشگاه های برتر کشور؛ تبعات ناگوار افزایش ظرفیت بدون زیرساخت
افزایش ناگهانی ظرفیت پذیرش در رشتههای پرطرفدار پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی و در مجموع رشته های علوم پزشکی، دانشگاههای رتبه یک کشور را با چالشهای جدی در زمینه اسکان، تغذیه و حمل و نقل دانشجویان مواجه کرده است. آرین خداکرمی دبیر شورای صنفی دانشجویان مجتمع کوی پسران و ساکن خوابگاه با تشریح وضعیت موجود، نسبت به بروز "فاجعهای بزرگتر" در آینده هشدار داد و خواستار تجدید نظر فوری در برنامهریزیها شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران، خدا کرمی افزود: بحران کمبود زیرساختها در دانشگاههای کشور به نقطه حساسی رسیده است. در پی افزایش چشمگیر ظرفیت پذیرش در رشتههای پزشکی، داروسازی و دندانپزشکی، دانشجویان ورودی جدید با کمبودهای بنیادین در امکانات اولیه مواجه شدهاند. این وضعیت نه تنها کیفیت آموزشی را تهدید میکند، بلکه بر سلامت روان و آینده شغلی این گروه از دانشجویان تأثیر منفی گذاشته است.
وی که ساکن خوابگاه است گفت: "اینکه دانشجویی که تمام توان خود را صرف ورود به دانشگاه رتبه یک کشور کرده، اکنون برای اسکان اولیه نیز با مشکل روبرو باشد، بسیار ناراحتکننده است." ایشان اشاره کرد که با پذیرش حدود ۲۵۰ دانشجو در مقابل فارغالتحصیلی 100 نفر، ظرفیتهای موجود اشباع شده و دانشگاه مجبور به استفاده از ساختمانهای قدیمی شده است که خود مشکلات جدیدی ایجاد میکند. این افزایش ظرفیت، که احتمالاً با هدف پاسخگویی به نیازهای آتی جامعه صورت گرفته است، بدون در نظر گرفتن افزایش متناسب در سرانههای رفاهی و زیرساختی انجام شده است.
تحلیل میزان افزایش ظرفیت و کمبود سرانه
دبیر شورای صنفی خوابگاه کوی ادامه داد: برای درک بهتر عمق فاجعه، میتوان به نسبت افزایش ظرفیت به ظرفیت اسکان موجود اشاره کرد. اگر فرض کنیم ظرفیت اسکان در سال گذشته برای دانشجویان ورودی جدید 150 نفر بوده و امسال به 250 نفر رسیده است، در حالی که تعداد فارغالتحصیلان 100 نفر باشند. این بدان معناست که خالص افزایش تعداد دانشجویان نیازمند اسکان در یک سال، بدون احتساب دانشجویان سالهای بالاتر که همچنان در سیستم حضور دارند، بیش از ظرفیت خوابگاه های موجود است.این افزایش ناگهانی فشار مضاعفی بر ساختمانهای قدیمی وارد کرده است. بسیاری از این ساختمانها که قبلاً به عنوان خوابگاههای موقت یا پشتیبانی استفاده میشدند، فاقد استانداردهای لازم برای اسکان طولانیمدت هستند. مشکلات شامل تهویه نامناسب، فرسودگی تأسیسات مکانیکی و الکتریکی، و عدم کفایت ظرفیت حمامها و سرویسهای بهداشتی است.
مشکلات چندوجهی: فراتر از خوابگاه
خدا کرمی اظهار داشت: مشکلات تنها به اسکان محدود نمیشود. دغدغه ها در سایر ابعاد خدماتی دانشگاه نیز به وضوح مشاهده میشود که ناشی از همان عدم تطابق رشد ظرفیت پذیرش با زیرساختهای خدماتی است.در حوزه ایاب و ذهاب، با افزایش تعداد دانشجویان، اتوبوسهای کافی برای انتقال آنها به دانشگاه وجود ندارد. ساعات اوج تردد که صبح زود برای رفتن به کلاسها و ظهر برای بازگشت است، تبدیل به کابوس روزمره شده است و صفهای اتوبوس در خوابگاهها، گاه به چندین برابر ظرفیت یک اتوبوس میرسد.وی افزود: بسیاری از دانشجویان به دلیل نبود وسیله نقلیه مناسب، یا دیر به کلاسها میرسند یا مجبور به استفاده از وسایل گرانقیمت شخصی میشوند که فشار مالی مضاعفی بر خانوادهها وارد میکند.کتابخانهها که مهمترین مرکز علمآموزی هستند، از کمبود فضا رنج میبرند به شکلی که دانشجویان فضای کافی برای مطالعه پیدا نمیکنند. در ساعات پرمراجعه (مانند ایام امتحانات)، پیدا کردن یک میز یا حتی یک صندلی خالی در سالنهای مطالعه غیرممکن میشود. این کمبود فضا مستقیماً بر عملکرد تحصیلی تأثیر میگذارد. دانشجویان پزشکی نیازمند ساعتهای طولانی مطالعه متمرکز هستند. دسترسی محدود به محیطهای آرام و مجهز مطالعه، کیفیت یادگیری را به شدت کاهش میدهد.
دبیر شورای صنفی خوابگاه گفت: بحران ظرفیت در امکانات عمومی و رفاهی نیز نمود عینی پیدا کرده است. در سلف غذاخوری دانشکده پزشکی بهطور روزانه صفهای طولانی تشکیل میشود که عمدتاً شامل دانشجویان ورودی جدید هستند. این صفها گاهی اوقات دهها متر طول دارند و زمان انتظار برای صرف یک وعده غذایی به ۳۰ تا ۴۵ دقیقه میرسد. این امر نه تنها وقت دانشجویان را تلف میکند، بلکه در رشتهای که تنظیم ساعت بیولوژیکی و تغذیه صحیح حیاتی است، منجر به استرس و سوءتغذیه میشود.و امکانات رفاهی نظیر باشگاه و زمین فوتبال نیز به دلیل ازدحام با صفهای طولانی مواجه شده و دانشجویان باید منتظر بمانند تا نفرات قبلی کارشان تمام شود. در شرایطی که سلامت روان دانشجویان
تحلیل میزان افزایش ظرفیت و کمبود سرانه
دبیر شورای صنفی خوابگاه کوی ادامه داد: برای درک بهتر عمق فاجعه، میتوان به نسبت افزایش ظرفیت به ظرفیت اسکان موجود اشاره کرد. اگر فرض کنیم ظرفیت اسکان در سال گذشته برای دانشجویان ورودی جدید 150 نفر بوده و امسال به 250 نفر رسیده است، در حالی که تعداد فارغالتحصیلان 100 نفر باشند. این بدان معناست که خالص افزایش تعداد دانشجویان نیازمند اسکان در یک سال، بدون احتساب دانشجویان سالهای بالاتر که همچنان در سیستم حضور دارند، بیش از ظرفیت خوابگاه های موجود است.این افزایش ناگهانی فشار مضاعفی بر ساختمانهای قدیمی وارد کرده است. بسیاری از این ساختمانها که قبلاً به عنوان خوابگاههای موقت یا پشتیبانی استفاده میشدند، فاقد استانداردهای لازم برای اسکان طولانیمدت هستند. مشکلات شامل تهویه نامناسب، فرسودگی تأسیسات مکانیکی و الکتریکی، و عدم کفایت ظرفیت حمامها و سرویسهای بهداشتی است.
مشکلات چندوجهی: فراتر از خوابگاه
خدا کرمی اظهار داشت: مشکلات تنها به اسکان محدود نمیشود. دغدغه ها در سایر ابعاد خدماتی دانشگاه نیز به وضوح مشاهده میشود که ناشی از همان عدم تطابق رشد ظرفیت پذیرش با زیرساختهای خدماتی است.در حوزه ایاب و ذهاب، با افزایش تعداد دانشجویان، اتوبوسهای کافی برای انتقال آنها به دانشگاه وجود ندارد. ساعات اوج تردد که صبح زود برای رفتن به کلاسها و ظهر برای بازگشت است، تبدیل به کابوس روزمره شده است و صفهای اتوبوس در خوابگاهها، گاه به چندین برابر ظرفیت یک اتوبوس میرسد.وی افزود: بسیاری از دانشجویان به دلیل نبود وسیله نقلیه مناسب، یا دیر به کلاسها میرسند یا مجبور به استفاده از وسایل گرانقیمت شخصی میشوند که فشار مالی مضاعفی بر خانوادهها وارد میکند.کتابخانهها که مهمترین مرکز علمآموزی هستند، از کمبود فضا رنج میبرند به شکلی که دانشجویان فضای کافی برای مطالعه پیدا نمیکنند. در ساعات پرمراجعه (مانند ایام امتحانات)، پیدا کردن یک میز یا حتی یک صندلی خالی در سالنهای مطالعه غیرممکن میشود. این کمبود فضا مستقیماً بر عملکرد تحصیلی تأثیر میگذارد. دانشجویان پزشکی نیازمند ساعتهای طولانی مطالعه متمرکز هستند. دسترسی محدود به محیطهای آرام و مجهز مطالعه، کیفیت یادگیری را به شدت کاهش میدهد.
دبیر شورای صنفی خوابگاه گفت: بحران ظرفیت در امکانات عمومی و رفاهی نیز نمود عینی پیدا کرده است. در سلف غذاخوری دانشکده پزشکی بهطور روزانه صفهای طولانی تشکیل میشود که عمدتاً شامل دانشجویان ورودی جدید هستند. این صفها گاهی اوقات دهها متر طول دارند و زمان انتظار برای صرف یک وعده غذایی به ۳۰ تا ۴۵ دقیقه میرسد. این امر نه تنها وقت دانشجویان را تلف میکند، بلکه در رشتهای که تنظیم ساعت بیولوژیکی و تغذیه صحیح حیاتی است، منجر به استرس و سوءتغذیه میشود.و امکانات رفاهی نظیر باشگاه و زمین فوتبال نیز به دلیل ازدحام با صفهای طولانی مواجه شده و دانشجویان باید منتظر بمانند تا نفرات قبلی کارشان تمام شود. در شرایطی که سلامت روان دانشجویان
رشته های علوم پزشکی به دلیل فشار درسی نیازمند تخلیه انرژی از طریق ورزش است، این تأخیرها و محدودیتها خود عاملی برای افزایش استرس است. استفاده از یک زمین کوچک فوتبال توسط دو تیم در زمان کوتاه یا محدودیت دسترسی به تجهیزات ورزشی استاندارد، کیفیت خدمات تفریحی را به زیر سطح استاندارد رسانده است.
هشدار به آینده: فاجعهای بزرگتر در راه است
هشدار به آینده: فاجعهای بزرگتر در راه است
ایشان اشاره کرد: فشار ناشی از این افزایش ظرفیت به حدی رسیده است که امسال حتی ده نفر نیز موفق به ورود به کوی دانشگاه نشدهاند و مجبور به اجاره خانههای گرانقیمت در اطراف دانشگاه شدهاند. هشدار اصلی این است که این مشکلات کنونی تنها نوک کوه یخ هستند؛ بسیاری از دانشجویان پزشکی که از اولین دوره افزایش ظرفیت وارد شدهاند، هنوز وارد فاز بالینی و بیمارستانی نشدهاند و مشکلات اصلی در آینده خود را نشان خواهند داد.هنگامی که دانشجویان وارد بیمارستانها میشوند، نیاز به فضای آموزشی بیشتر در کلینیکها و بیمارستانها مطرح میشود. اگر ظرفیت بیمارستانها و تختهای آموزشی متناسب با این حجم از دانشجو افزایش نیابد، کیفیت آموزش عملی به شدت کاهش خواهد یافت و دانشجویان بهطور مؤثر آموزش نخواهند دید.و همچنین افزایش تعداد دانشجویان به معنای افزایش حجم کاری اساتید برای نظارت و ارزیابی است، که در صورت عدم افزایش نیروی هیئت علمی، کیفیت بازخورددهی به دانشجویان افت خواهد کرد. در بلندمدت، اگر ظرفیت پذیرش با نیازهای شغلی و ظرفیت پذیرش دستیاری هماهنگ نشود، با موجی از پزشکان جوانی روبرو خواهیم شد که فاقد فرصتهای شغلی کافی هستند.
در پایان وی از مسئولان کشور درخواست کرد که "هر چه زودتر از بروز این فاجعه جلوگیری شود و رویکردی فکرشدهتر در پیش گرفته شود تا این مشکلات تکرار نشوند." وی افزود: نیاز به یک برنامه جامع بلندمدت که همزمان زیرساختهای فیزیکی (خوابگاه، حمل و نقل، کتابخانه) و زیرساختهای کیفی (آموزشی و درمانی) را پوشش دهد، حیاتی به نظر میرسد تا دانشگاههای برتر کشور بتوانند رسالت خود را در تربیت عالیترین نیروهای متخصص به درستی انجام دهند.
در پایان وی از مسئولان کشور درخواست کرد که "هر چه زودتر از بروز این فاجعه جلوگیری شود و رویکردی فکرشدهتر در پیش گرفته شود تا این مشکلات تکرار نشوند." وی افزود: نیاز به یک برنامه جامع بلندمدت که همزمان زیرساختهای فیزیکی (خوابگاه، حمل و نقل، کتابخانه) و زیرساختهای کیفی (آموزشی و درمانی) را پوشش دهد، حیاتی به نظر میرسد تا دانشگاههای برتر کشور بتوانند رسالت خود را در تربیت عالیترین نیروهای متخصص به درستی انجام دهند.
ارسال نظر