تلویزیون اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران
افزایش ظرفیت پزشکی؛ سیاستی شتاب زده که آموزش و نظام سلامت را دچار بحران کرده است
امید قیسوندی دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دبیر مرکز رشد استعدادهای درخشان در گفتوگویی تحلیلی با اشاره به تبعات افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی، این تصمیم را «سیاستی عجولانه و غیرکارشناسی» توصیف کرد که پیامدهای گستردهای برای نظام سلامت کشور به همراه داشته است.
به گزارش روابط عمومی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران، به گفته او، موافقان این طرح معتقد بودند که کشور با چالش کمبود نیروی درمانی، صفهای طولانی بیماران، بحران سلامت سالمندان و مهاجرت دانشجویان پزشکی روبهروست؛ بنابراین افزایش ظرفیت میتواند پاسخی به این مشکلات باشد. با این حال، نتایج اجرایی این سیاست نشان داده که پیامدهای منفی آن بر منافع مورد انتظار پیشی گرفته است.
مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۹۹ وزارت بهداشت را موظف کرد ظرف مدت کوتاهی ظرفیت پذیرش دانشجویان پزشکی را حدود ۸۵ درصد افزایش دهد؛ به طوری که تعداد پذیرفتهشدگان از حدود ۸ هزار نفر در سال ۱۴۰۰ به بیش از ۱۶ هزار نفر رسانده شد. این در حالی است که این رشد باید به تدریج طی حدود سه دهه اتفاق میافتاد.
این دانشجو در این خصوص گفت: «افزایش شتابزده ظرفیت باعث ایجاد بحرانهای جدی در امکانات رفاهی، آموزشی و کیفیت خوابگاهها شده است. در بسیاری از دانشگاههای بزرگ، اتاقهایی که برای دو یا سه نفر طراحی شده بودند، اکنون به اجبار شش نفر را در خود جای میدهند. این مسئله نقض آشکار استانداردهای آموزشی و کرامت انسانی است.»
او همچنین از فشار شدید بر اعضای هیئت علمی خبر داد و افزود: «مدرسان و استادان دانشگاهها دیگر فرصت کافی برای تدریس عمیق یا انجام پژوهش ندارند. تمرکز آموزشی از مهارتهای حرفهای و کلیدی به آموزشهای سطحی و ابتدایی منتقل شده و دانشجویان مهارتهای واقعی پزشکی را از دست میدهند.»
قیسوندی با رد استدلال کمبود نیروی انسانی در مناطق محروم گفت: «مشکل ریشه در نبود زیرساختهای لازم، شرایط اقتصادی و امنیت شغلی دارد. پزشکان فعلی بهدلیل کمبود رفاه، درآمد ناکافی و نبود انگیزه حرفهای، تمایلی به ماندن در مناطق محروم ندارند. افزایش تعداد فارغالتحصیلان نیز این مشکل را حل نمیکند.»
وی تأکید کرد که به جای افزایش کمی ورودی، باید تمرکز سیاستگذاران بر «نگهداشت نیروی انسانی» باشد. او گفت: «باید نظام توزیع نیروی درمانی اصلاح شود، امکانات رفاهی و حرفهای افزایش یابد و زمینههای انگیزشی برای ماندن نیروها در کشور تقویت شود. همچنین بحران واقعی امروز، کمبود پزشک متخصص در رشتههای حیاتی چون بیهوشی، کودکان، داخلی و طب اورژانس است؛ نه صرفاً کمبود پزشک عمومی.»
او در پایان ابراز امیدواری کرد که با استفاده از خرد جمعی، تصمیمگیران حوزه سلامت بتوانند سیاستهایی تدوین کنند که به جای افزایش کمّی نیروها، بر کیفیت آموزش، انگیزش شغلی و نگهداشت متخصصان تمرکز داشته باشند.
ارسال نظر