به گزارش روابط عمومی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران، زارعی در گفت‌وگویی درباره قانون افزایش ظرفیت رشته پزشکی اظهار کرد: «اولین پرسش این است که اساساً چه شد به این نتیجه رسیدیم که باید ظرفیت پزشکی را بالا ببریم؟ آیا استناد به شاخص‌های جهانی و مقایسه با کشورهای دیگر منطقی است، در حالی‌که ساختار، فرهنگ و نظام سلامت ایران با آن کشورها کاملاً متفاوت است؟»

او افزود: «مقایسه سرانه پزشک در ایران با کشورهایی مانند آلمان اشتباه است؛ چون شرایط ژئوپولیتیکی و بهداشتی ما کاملاً متفاوت است و نمی‌توان بر مبنای چنین قیاس‌هایی تصمیم‌گیری کرد.»

دبیرکل شورای صنفی دانشجویان و دستیاران مهم‌ترین چالش نظام سلامت را نه کمبود پزشک، بلکه توزیع نامتوازن آن‌ها دانست و گفت: «استاد ما جمله‌ای می‌گفتند: چطور از پزشک انتظار داریم به منطقه‌ای برود که حتی آسفالت – که یک موجود بی‌جان است – به آن نرفته؟ بنابراین، مشکل اصلی کمبود پزشک در مناطق محروم است و این نتیجه‌ی توسعه نامتوازن کشور است، نه فقط ظرفیت کم آموزشی.»

وی تصریح کرد که افزایش ناگهانی ظرفیت دانشگاه‌ها بدون آماده‌سازی زیرساخت‌ها مشکلات جدی ایجاد کرده است: «در دانشگاه علوم پزشکی تهران طی دو تا سه سال اخیر، ظرفیت ورودی تقریباً دو برابر شده، در حالی‌که پیش‌تر سالانه فقط ۳۰ نفر به ظرفیت افزوده می‌شد. این رشد جهشی، بدون توسعه خوابگاه‌ها، فضای آموزشی، بیمارستان‌های آموزشی و جذب استادان جدید، کیفیت آموزش را تهدید می‌کند.»

زارعی هشدار داد: «پزشکی که نتواند مهارت کافی را در ارتباط مستقیم با بیمار کسب کند، نمی‌تواند به‌درستی وارد بازار کار شود و این موضوع در نهایت مستقیماً سلامت مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»

این دانشجوی پزشکی همچنین با اشاره به آمارها گفت: «در سال‌های اخیر، حدود هفت هزار دانش‌آموخته پزشکی از دریافت شماره نظام پزشکی صرف‌نظر کرده‌اند و بسیاری دیگر نیز به جای فعالیت درمانی، وارد حوزه‌های زیبایی شده‌اند. این آمار نشان‌دهنده ریشه‌دار بودن مشکل است؛ زیرا تا زمانی که زیرساخت و انگیزه کافی فراهم نشود، افزایش ظرفیت تنها هزینه‌زا و بی‌اثر خواهد بود.»

زارعی در پایان تأکید کرد: «اگر واقعاً مسئله، کمبود پزشک است، ابتدا باید مشکلات نظام سلامت، انگیزه شغلی و عدالت در توزیع امکانات درمانی حل شود، نه این‌که صرفاً با افزایش ظرفیت، کیفیت آموزش را قربانی کنیم.»