سانس ویژه تماشای دستهجمعی تئاتر توسط دستیاران گروه کودکان بیمارستان مرکز طبی
در یک تجربه فرهنگی متفاوت، جمعی از دستیاران تخصصی و فوق تخصصی گروه کودکان به همراه تعدادی از اعضای هیئت علمی، در فضایی صمیمی و مشارکتی، به تماشای نمایش «این زندگی مال کیه؟» در تماشاخانه هما نشستند؛ برنامهای که با هدف تقویت تعاملات بینفردی، کاهش تنشهای محیطی و بهرهگیری از ظرفیت هنر در ایجاد همدلی میان همکاران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ تماشای نمایش «این زندگی مال کیه؟» با حضور جمعی از دستیاران تخصصی و فوق تخصصی گروه مرکز طبی کودکان، به همراه تعدادی از اعضای هیئت علمی، در فضایی صمیمی و فرهنگی، دوشنبه 29 اردیبهشت 1404 از ساعت 21 تا 23 در تماشاخانه هما برگزار شد. این برنامه به همت گروه منتورینگ دستیاری گروه کودکان برگزار و سانس اختصاصی از این تئاتر با ظرفیت ۱۰۰ نفر در اختیار این گروه قرار گرفت.
نمایش «این زندگی مال کیه؟» داستان جوانی دچار قطع نخاع است که در تلاش برای بازپسگیری اختیار زندگیاش، با چالشهای پیچیدهای از سوی تیم درمان روبهرو میشود. او در دیالوگی تأثیرگذار میگوید: «اگر من نمیتونم یه انسان باشم، دلم نمیخواد به یه دستاورد پزشکی تبدیل بشم.»
این گردهمایی، فرصتی برای همنشینی دستیاران از سطوح مختلف تخصصی و فوق تخصصی و از مراکز گوناگون بود که گاهی در فضای حرفهای با یکدیگر در رقابت هستند. تجربه مشترک تماشای یک اثر فرهنگی با موضوعی پزشکی، باعث نزدیکی بیشتر شرکتکنندگان شد و بازخوردهای اولیه حاکی از رضایت، هیجان و امید به تکرار چنین برنامههایی بود.
این برنامه گامی در راستای ارتقاء تعاملات حرفهای در فضای غیررسمی و تقویت پیوندهای انسانی میان اعضای جامعه پزشکی بود؛ اقدامی که بدون شک، مسیر برنامههای مشابه آینده را هموارتر خواهد کرد.
در حاشیه برنامه تماشای گروهی نمایش «این زندگی مال کیه؟» که با حضور دستیاران تخصصی و فوق تخصصی کودکان و برخی اعضای هیئت علمی در تماشاخانه هما برگزار شد، گفتوگویی داشتیم با دکتر رویا محمدی، متخصص کودکان و نوزادان و عضو هیئت علمی مرکز طبی کودکان که از برگزارکنندگان اصلی این برنامه فرهنگی بودند.
ایده اجرای این برنامه فرهنگی از کجا شکل گرفت؟
برنامههای فرهنگی گروه ما از قبل آغاز شده و تا پایان شهریور برنامهریزی مشخصی داریم. هر ماه یکی از فعالیتها مثل مرور تجربههای مهم از زبان اساتید، معرفی کتاب، اکران فیلم یا تئاتر را اجرا میکنیم. ایده اجرای این برنامه خاص هم از آنجا آمد که من خودم شخصاً تحت تأثیر این نمایش قرار گرفتم. چند نفر از دستیاران را همراه خودم بردم و دیدم آنها هم خیلی استقبال کردند، به همین دلیل تصمیم گرفتم برنامهای بزرگتر برای همه گروه برگزار کنم.
هدف اصلی شما از برگزاری این برنامه چه بود؟
هدف اول من ایجاد یک محیط امن و دوستانه برای دستیاران بود؛ فضایی متفاوت از محیط کاری روزمره که به تقویت روابط انسانی کمک کند و امید به آینده را زنده نگه دارد. هدف دوم افزایش انگیزه بود، چون میدانیم که فضای آموزشی گاهی فرسایشی میشود. هدف سوم، تاکید بر مسائل اخلاقی بود که در این نمایش هم به خوبی مطرح شده بود. این نمایش باعث شد دغدغههایی که گاهی فراموش میکنیم – همانهایی که شاید به خاطرشان پزشک شدیم – دوباره به یادمان بیاید.
روند اجرا و هماهنگی با گروه تئاتر چطور پیش رفت؟ چالش خاصی داشتید؟
هماهنگی با گروه تئاتر بسیار خوب و حرفهای بود و همکاری صمیمانهای داشتیم. اما چالش اصلی ما در مرحله ثبتنام بود و مدیریت این بخش زمان زیادی برد.
بازخورد شرکتکنندگان نسبت به این تجربه چهطور بود؟
بازخورد اولیه بسیار عالی بود. شرکتکنندگان واقعاً خوشحال بودند و بارها گفتند که تماشای این تئاتر در یک محیط غیر رسمی و فرهنگی باعث شد رابطه میان اساتید و دستیاران تخصصی و فوق تخصصی بهتر و صمیمانه شود و دیوارهای سردی که گاهی در محیط کاری وجود دارد، برداشته شود. این برای من ارزشمندترین بخش برنامه بود.
آیا این برنامه ادامهدار خواهد بود؟
بله، ما تا پایان شهریور برنامهریزی کردهایم و قصد داریم هر ماه یک فعالیت فرهنگی متفاوت اجرا کنیم. امیدواریم استقبال خوب همکاران ادامه داشته باشد و این مسیر فرهنگی تثبیت شود.
ارسال به دوستان